Klasy integracyjne w zwykłych szkołach jeszcze nie dorobiły się systemu pracy z dziećmi wymagającymi większej opieki. I nie wiadomo czy w ogóle kiedykolwiek dojdzie do tego, by miały się go dorobić, gdyż pomyślane są raczej tak, by zyskiwały dzieci pełnosprawne przez kontakt z niepełnosprawnymi niż odwrotnie. Mniejsze grupy edukacyjne, dwóch nauczycieli w klasie i praktyczna nauka tolerancji to coś, co zyskują dzieci pełnosprawne. Co zaś otrzymują niepełnosprawni w klasie integracyjnej? Głównie brak czasu na ćwiczenia i potrzebę gonienia pełnosprawnych. Innymi słowy brak dopasowanego tempa pracy. Brak uwzględniania potrzeb rozwoju fizycznego, który jest kluczowy dla rozwoju umysłu.
Edukacja niepełnosprawnych, jeśli prowadzona jest w placówce zwanej: szkoła specjalna, to większa szansa na sukces dziecka, gdyż rehabilitacja dzieci jest w takiej szkoła na pierwszym miejscu. A rehabilitacja oznacza też szybsze postępy w nauce. Program jest może realizowany wolniej, ale przyswajanie informacji przez dziecko niepełnosprawne w takiej szkle jest większe, gdyż dba się o to, co jest znacznym motorem postępu – o ciało.
Od lepszej sprawności ciała (subiektywnie, nie chodzi o dojście do pełnoprawności, a o polepszenia sprawności danego dziecka) zależy to, jak będzie się poprawiał proces uczenia się. Umysł pracuje na tak zwany skos, współpraca półkul jest faktem, im lepiej rozwija się półkula odpowiedzialna za jedną część działań, tym lepiej działa druga. Trzeba więc dbać o harmonię – rehabilitacja dzieci musi iść w parze z ich nauką.